Często nie mają rodziny, Niepełnosprawni, zależni od swoich opiekunów. Niektórzy nie potrafią chodzić, czy samodzielnie zjeść. To nie znaczy, że nie potrafią cieszyć się życiem, że nie mają marzeń i pragnień. Dom Pomocy Społecznej jest całym ich światem. Są to dzieci i młodzież z niepełnosprawnością intelektualną oraz z niepełnosprawnościami złożonymi. Dzieci, których los nie oszczędził, a ich jedyną rodziną są pracownicy i przyjaciele Domu Pomocy Społecznej. Dołącz do tego grona, zostań ich Aniołem i poprzez Adopcję Serc przekaż wybranemu dziecku odrobinę ciepła i dobra.
Adopcja Serc to zobowiązanie i wyjątkowa więź z wybranym chłopcem. To objęcie dziecka patronatem, tak zwana adopcja na odległość, która oznacza moralne zobowiązanie ofiarodawcy do niesienia pomocy konkretnemu podopiecznemu. To najlepsza forma pomocy jaką możemy zaoferować tym dzieciom. Wsparcie finansowe trafia do konkretnego dziecka, pomagając realizować jego potrzeby.
Nie musisz zostawać Rodzicem dziecka – możesz zostać Ciocią, Babcią, Wujkiem, Dziadkiem lub po prostu jego Przyjacielem.
Kiedy zostajesz Aniołem masz szansę pokazać serce I anonimowo wspierać potrzebujących chłopaków, ale także możesz poznać dzieciaki i zaprzyjaźnić się z nimi.
Losy naszych chłopaków możesz śledzić na regularnie aktualizowanym koncie Facebook https://www.facebook.com/dpsstrumien oraz w aktualnościach na tej stronie. Każdy po zgłoszeniu się do udziału w akcji, może również sformułować swoje oczekiwania, co do kontaktu ze wspieranym chłopcem (np. telefonicznego, osobistego). Będziemy rozpatrywać wszystkie sugestie indywidualnie w zależności od kondycji psychicznej i fizycznej podopiecznych.
Jak zdecydować się na adopcję serca?
Wystarczy wypełnić deklarację online i po otrzymaniu od nas wiadomości z numerem konta zrobić pierwszy przelew. Zachęcamy do założenia zlecenia stałego. Przed wypełnieniem zgłoszenia zapoznaj się z prostym regulaminem akcji oraz z sylwetkami naszych wspaniałych podopiecznych. Zachęcamy też do obejrzenia filmu „Adopcja serc” zamieszczonego na dole strony.
Formularz zgłoszeniowy: https://forms.gle/u2V29enzd1NRNSVa6
Kontakt w sprawie akcji: adopcjaserc@gmail.com
NASZE SERCA DO ADOPCJI
Dawid lat 15
Jestem Dawid i mam już 15 lat! Jestem prawie dorosły, przynajmniej tak czasami sobie myślę, jak spędzam czas z moimi starszymi kolegami. Zastanawiacie się dlaczego z nimi? Bo to oni tworzą ekipę do zadań specjalnych w naszym domu, oczywiście pod nadzorem naszego Pana konserwatora! Jak jestem z nimi to zapominam o tym, że czasami dokucza mi moja krótsza noga, albo że jestem bardzo szczupły i może się wydawać, że w ogóle nie mam siły. A, jeszcze zapomniałem o czymś bardzo ważnym! W czerwcu jako jedyny dostałem świadectwo z paskiem i stypendium. Strumień to mój dom, wracałem do niego z różnych miejsc, o których nie chcę pamiętać… Może dlatego jestem teraz ostrożny w zawieraniu nowych znajomości?
Dawid lat 11
Mam 11 lat. Jestem jedyny w swoim rodzaju! Uwielbiam słodycze, parówki i majonez dodawany do każdego dania. Jestem rozgadany, mam bogatą wyobraźnię i jestem uzdolnionym aktorem. Podobno też nieźle śpiewam. Mam tylko troszeczkę problemów z dogadaniem się z innymi chłopakami, chociaż dostaję od nich wciąż nowe szanse. Czasami chciałbym wszystkim pokazać jak silny jestem! Marzę o odkryciu skarbu, który sprawi, że będę bogaty i wybuduję ogromną willę, która będzie domem dla mnie i moich przyjaciół.
Jarosław lat 15
Jestem Jarek. Mam chore serce i łapię za serce! Podobno. Wyglądam jakbym miał 5 lat, a tak naprawdę mam już 15. Ostatnio troszeczkę urosłem, ale to wciąż niewystarczająco. Na szczęście jestem najgłośniejszy w całej grupie i wszędzie mnie pełno, także trudno mnie nie zauważyć. Może to dlatego nie każdy wie, z jakimi problemami zdrowotnymi walczę na co dzień. Czasami potrzebuję odpocząć trochę dłużej niż reszta chłopaków, ale robię co w mojej mocy, żeby dotrzymać im kroku!
Łukasz lat 11
Jestem Łukasz i mam prawie 11 lat. Nie potrafię i nigdy nie będę chodził, ale świetnie sobie radzę pełzając. Potrafię nawet sam wspiąć się na krzesło i z niego zejść! Jestem bardzo towarzyski i uśmiechnięty i nie lubię gdy omijają mnie jakieś atrakcje. Panie mówią, że bardzo szybko się uczę
Łukasz lat 5
Nazywam się Łukasz, mam 5 lata i jestem przedszkolakiem! Mam autyzm. Jestem szybki jak strzała! Panie mówią, że zrobiłem ogromne postępy, chociaż wciąż nie nauczyłem się mówić tak jak inne dzieci. Mówi za mnie mój uśmiech! Uwielbiam wspólne wygłupy, łaskotanie, bujanie i układanie wysokich wież. Jestem pewien, że jeżeli by mi jeszcze troszeczkę pomóc to nauczę się duuuużo więcej, i będę mógł Wam o wszystkim opowiedzieć!
Dominik lat 17
Mam 17 lat i ogromne serce! Jestem baaaaardzo spokojny, wszystko wykonuję w swoim własnym tempie. Często się uśmiecham i z zaangażowaniem wykonuję powierzone mi obowiązki. Chociaż czasami dokucza mi ból pleców, rzadko tracę chęć do działania i pogodne nastawienie.
Karol lat 16
Jestem Karol i mam już prawie 16 lat, chociaż mój wygląd na to nie wskazuje! Mimo swoich ograniczeń ruchowych czy komunikacyjnych jestem bardzo umuzykalniony – potrafię wystukiwać rytm dosłownie na wszystkim co wpadnie mi w ręce. Uwielbiam również zabawki, które wydają różne dźwięki lub którymi można tworzyć wiry.
Karol lat 11
Mam 11 lat i padaczkę. Dopiero od niedawna co raz lepiej radzę sobie z chodzeniem i poznaję świat. Pomaga mi w tym udział w zajęciach rewalidacyjnych i rehabilitacyjnych. Mogę sprawiać wrażenie, że jestem zamknięty w swoim świecie, ale nikt tak do końca nie jest pewien ile wiem i rozumiem z tego co mnie otacza.
Krzysztof lat 16
Jestem Krzysztof, nie Krzysiu, w końcu mam już 16! To istotna różnica i tylko nieliczni mogą mówić Krzyś, jak już się bliżej poznamy. A poznawać nowych ludzi uwielbiam. Mam zawsze mnóstwo interesujących tematów do omówienia z nimi, bo wokół jest tyle ciekawych rzeczy, których jeszcze nie zbadałem! Uwielbiam konstruować różne rzeczy z kartonu, opiekować się roślinami i moimi patyczakami! No i mam słabość również do gier, ale kto ich nie lubi? Jestem dumny ze swojej roli w Radzie Domowników i cały czas pracuję nad sobą, żeby być dobrym przedstawicielem – chociaż z tym to różnie bywa, wiecie jakie czasami może być to trudne, stanowić dobry przykład. Mam głowę pełną pomysłów, więc może właśnie Ty pomożesz mi spełnić moje marzenia?
Kacper Jan lat 14
Jestem Kacper i mam 14 lat. Jestem trochę niezdarny – zawsze coś upuszczę, przewrócę, albo na coś wpadnę. Ale to przecież nie moja wina! Bardzo się staram … chcę być jak inni, i robić to co inne dzieci, mimo przeszkód. Do tego mam często własne zdanie, które – pomimo, że nie potrafi mówić używając słów jak inni – bardzo głośno wyrażam. Pomożesz mi nadążyć za resztą?
Kacper Aleksander lat 15
Mam 15 lat jestem od urodzenia niesłyszący. Mam mnóstwo energii, którą najbardziej lubię
wykorzystywać do huśtania się na huśtawce i robienia chłopakom psikusów. Mimo, że pozornie
trudno nawiązać ze mną kontakt, to potrafię wspaniale okazywać radość na przykład podczas
wspólnych spacerów.
Kacper Fabian lat 15
Cześć i czołem! Mam na imię Kacper i mam 15 lat. Mam autyzm. Mam również starszego brata, z którym mieszkam w Strumieniu. Ale to nie to wszystko jest tu najważniejsze! Najważniejsze, żeby każdy wiedział, że nie ma drugiego takiego fana motoryzacji jak ja! Uwielbiam rozmawiać o samochodach, i myślę, że znam każdą markę. Ale to nie wszystko! Jestem też zupełnie niezły w rysowaniu robotów i mam dryg do tańca. Gdybym tylko mógł, to każdego dnia drukowałbym całe mnóstwo nowych samochodowych ilustracji! Chętnie poznałbym przyjaciela, który podzieli moje zainteresowania motoryzacyjne. Strumień to już mój kolejny dom, zastanawiam się czy ostatni…
Kacper Tomasz lat 15
Nazywam się Kacper i mam lat 15! Sporo u nas Kacprów, a każdy wyjątkowy. Ja jestem już nastolatkiem, ale wciąż jest wiele rzeczy, których nie potrafię zrobić samodzielnie. Trudność sprawia mi ocena czy coś jest dla mnie niebezpieczne, bo wszystko wydaje mi się tak fascynujące! Rozpląsanym krokiem prę naprzód, po to co mnie interesuje, nie zważając na wszelkie przeszkody na mojej drodze.
Oskar lat 15
Cześć! Mam 15 lat i chodzę już do V klasy. Jestem z tego powodu bardzo dumny! Cały czas uczę się pisać i szybko się męczę, ale nauka sprawia mi wiele radości. Poza tym jestem fanem piłki nożnej i chętnie zbieram wszystkie gadżety z nią związane. No i zapomniałem o najważniejszym! Pomimo, że nikt nie uczył mnie nigdy pływać, to w wodzie czuję się jak ryba! Może to dlatego, że kiedyś marzyłem o byciu syreną? A może dlatego, że w wodzie czuję się mniej niezdarnie niż na lądzie…
Oskar lat 14
Mam na imię Oskar i mam Zespół Downa. Skończyłem już 14 lat. Moim problemem jest to, że praktycznie nie czuję bólu, przez co jestem bardzo nieuważny. Jestem fanem Kubusia Puchatka, ale nie tylko, bo uwielbiam oglądać prawie wszystkie bajki! Fascynuje mnie świat zwierząt, i lubię gdy wiele dzieje się po mojemu, przez co mogę wydawać się troszeczkę uparty. Potrafię radzić sobie z porządkami, ale wciąż nie idzie mi z opanowaniem mowy czy jazdy na rowerze. Może wszystko przede mną?
Kewin lat 13
Mam 13 lat. Na imię mam Kewin. Jak ten co został sam w domu, ale nie lubię jak mnie z nim porównują. Zastanawiałem się, dlaczego tylko ja mam takie imię? I kim byli moi rodzice? Oni też o mnie przypadkiem zapomnieli? Każdy ma jakąś mamę czy tatę, a ja moich nawet nie poznałem… Czy mnie chcieli? Od zawsze jestem tu! Czasami gdy o tym myślę to robi mi się przykro i przestaje mi się w ogóle coś chcieć… Dlatego najchętniej, żeby nie myśleć za dużo zakopuję się w świecie wirtualnym Minecrafta! Najchętniej razem z moim przyjacielem Krzysztofem. Ale wiecie, Panie mówią, że nie można tak cały czas. Mówią też, że jestem niezły z matematyki i że bywam roztargniony, cokolwiek to znaczy. Może ktoś pomoże mi znaleźć odpowiedzi, na moje liczne pytania?
Kacper lat 12
Cześć! Mam 12 lat. Żyję w swoim barwnym świecie wewnętrznym. Mówię językiem, który jest bardzo ekspresyjny, ale którego ludzie nie rozumieją, bo … sam go wymyśliłem! Jednak, często wbrew pozorom, ja rozumiem wiele i… mam marzenia jak wszyscy!
Kacper Dariusz lat 14
Jestem Kacper i chciałbym wreszcie poczuć się pewniejszy siebie, żeby wszyscy zobaczyli na ile tak naprawdę mnie stać! Bo przecież stać mnie na wiele, prawda? Czasami wpadam w taką złość, że mam ochotę coś zdemolować, albo zrobić sobie krzywdę! Na szczęście z reguły w moim pobliżu jest ktoś, kto trochę pomaga mi wyluzować i do kogo w końcu mogę się przytulić. Czasami sam nie wiem co dzieje się z moim ciałem, które pląsa na wszystkie strony i sprawia, że krzyczę, ale robię co w mojej mocy, żeby nie zrazić tym kolegów i znaleźć prawdziwego przyjaciela. Zapomniałem dodać, że jestem już 14-latkiem.
Kamil lat 10
Jestem Kamil. Chodzę do II klasy i mam 10 lat. Mówię w taki sposób, że trudno mnie zrozumieć, jeżeli się mnie bliżej nie pozna. Dlatego chciałbym, żeby ktoś poznał mnie bliżej! Jestem bardzo opiekuńczy, lubię się przytulać i lubię zabawy sensoryczne. Mogę całymi dniami przesiadywać w piaskownicy, albo bawić się w kałuży!
Kamil lat 16
Cześć! Na imię mi Kamil i już mam 16 lat. Sam Ci tego nie powiem, ale powiedzą moje Panie. Mimo ruchowych ograniczeń jestem bardzo aktywny. Mimo braku mowy jestem bardzo rozmowny. Uwielbiam robić to co inni, nawet jak nie do końca wiem o co w tym chodzi. Fantastycznie jest móc naciskać klawisze jak inni i patrzeć jak pojawiają się różne znaczki! Jestem na co dzień uśmiechnięty i pełen energii, a jedną z moich ulubionych zabaw jest naśladowanie naszego księdza – mógłbym spędzać w kaplicy cały dzień!
Michał lat 12
Cześć, jestem Michał! Już w sierpniu skończę 12 lat! Dom w Strumieniu to już mój kolejny Dom, w którym mieszkam od kilku miesięcy. Od początku mam dar do zjednywania sobie ludzi, jednak mam w sobie tyle miłości, że wystarczy jej dla wszystkich! Uwielbiam żarty, psikusy i psoty, więc każdy nowy kompan, jest mile widziany! Fascynuje mnie straż pożarna, klucze i zamki. Zrobiłem ogromne postępy, i wciąż uczę się nowych rzeczy. Jestem też bardzo szybki w wszystkim co robię. Czy znajdzie się jeszcze ktoś, kto zechce dotrzymać mi tempa?
Marcin lat 4
Halo, halo tu ja – Marcin! Mam całe 4 lata i uczę się świata. Jestem fanem przytulasków, wygłupów i zabaw. Uwielbiam gdy cała uwaga może być skupiona na mnie. Jestem nowy w tej drużynie, wciąż poznaję resztę chłopaków i uczę się zasad. Mogę pochwalić się już drobnymi dokonaniami – od kiedy mieszkam w Strumieniu wszystkie Panie stały się naszymi „ciociami”. A wspaniałych cioć i wujków nigdy dosyć, prawda? Może zostaniesz również jednym z nich?