Nowatorska struktura

Wymagania służby apostolskiej, dobro tych, którym służyła Założycielka, oraz dobro sióstr, były punktem wyjścia dla ustalenia struktury Zgromadzenia.

Matka Teresa wysyłała siostry do okolic wiejskich po dwie lub trzy; w ten sposób odstąpiła od istniejącego systemu dużych, formalnych klasztorów. Aby zachować jedność ducha, jeden kierunek i jeden cel, zarówno wśród sióstr, domów a później i prowincji, podkreślała potrzebę jednoczącego, centralnego zarządu Zgromadzenia. W przeciwieństwie do utartych sposobów i ducha czasu, była przeświadczona, że kobieta lepiej rozumie swoje siostry i dlatego też lepiej może nimi kierować i je zachęcać. Kiedy jej przekonanie dotyczące struktury zarządu było błędnie rozumiane, jej głębokie zawierzenie Bogu i wierność Kościołowi pozwoliły jej przetrwać ten bolesny okres. Po wysiłkach i trudach podjętych dla uzyskania aprobaty Zgromadzenia mogła przeżyć także radość, gdy Papież Pius IX w 1865 r. zatwierdził Konstytucję Ubogich Sióstr Szkolnych de Notre Dame.